Co oznaczają kolory pieszych szlaków?

W Polsce górskie trasy są znakowane zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Oznaczenie szlaku to trzy poziome, przylegające do siebie paski malowane najczęściej na drzewach i skałach. Dwa zewnętrzne są białe, a środkowy kolorowy (niebieski, czerwony, zielony, czarny i żółty). Wiele osób wędrując po górach myśli, że szlak zielony jest najłatwiejszy do przejścia, a czarny najtrudniejszy, najbardziej skomplikowany i pełen stromych podejść. Tymczasem okazuje się, że kolory nie służą do wyznaczania trudności trasy, a do oznaczania jej długości, przebiegu i ważności.

Szlaki piesze to najbardziej popularny w Polsce rodzaj szlaków. Jak sama nazwa wskazuje, są przeznaczone dla osób, które mogą górskie trasy pokonać na własnych nogach. Do oznaczania pieszych szlaków stosuje się pięć kolorów:

Czerwony

- to tak zwany szlak główny. Często jest to najważniejszy szlak na danym terenie, który przebiega przez najciekawsze turystycznie miejsca. Jest dość sporej długości.

Niebieski

- to szlak długodystansowy, drugi pod względem ważności.

Żółty

- to szlak krótki, tak zwany łącznikowy, czasem też dojściowy.

Zielony

- to również szlak krótki, który prowadzi turystę do charakterystycznych miejsc.

Czarny

- to najczęściej szlak dojściowy. Ze względu na to, że kolor czarny jest dość słabo widoczny, jest on dość rzadko stosowany do oznaczania.

Wszystkie szlaki piesze zaczynają się i kończą znakiem początku/końca trasy. Jest to białe kółko w środku którego znajduje się mniejsze kółko w kolorze danego szlaku. Często w jednym miejscu, na przykład przy schroniskach, zaczyna się lub kończy kilka tras. Znaki początku/końca szlaku powinny być bardzo czytelne i umieszczone w widocznym miejscu.

Oznaczenia szlaków pieszych powinny być rozmieszczane w dość bliskiej odległości od siebie, nie więcej niż 200 metrów. Chodzi o to, aby nikt nieświadomie nie zboczył ze szlaku lub się nie zgubił. Wyjątkiem są długie proste ścieżki, np. przez łąkę, gdzie idąc nie mamy możliwości zboczyć. Jeśli jednak zgubicie szlak i przez dłuższy czas nie możecie znaleźć kolejnego znaku, warto spojrzeć za siebie, może zobaczycie znak wymalowany dla turystów idących z przeciwka. Jeśli i ta metoda zawiedzie najlepiej wrócić do ostatnio spotkanego i sprawdzić czy na pewno podążacie w wybranym przez siebie kierunku.

W przypadkach, kiedy przebieg trasy pieszej, narciarskiej, rowerowej lub konnej pokrywa się, pierwszeństwo na tej trasie posiadają kolejno:

(1) turyści piesi,
(2) turyści na nartach,
(3) rowerzyści,
(4) turyści na koniach.

Kiedy powstały pierwsze szlaki turystyczne

Pierwsze szlaki turystyczne w Polsce zostały wyznaczone w 1887 roku przez Towarzystwo Tatrzańskie. Później znakowaniem tras zajmowało się Polskie Towarzystwo Tatrzańskie i Polskie Towarzystwo Krajoznawcze. Od 1950 roku za oznakowanie szlaków odpowiada Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. Opiekuje się ono wszystkimi szlakami w naszym kraju-pieszymi (górskimi i nizinnymi), narciarskimi, rowerowymi, konnymi i kajakowymi. W sumie mają one długość ponad 72 000 kilometrów.

Główne szlaki w polskich górach:

Beskidy - Główny Szlak Beskidzki imienia Kazimierza Sosnowskiego

To najdłuższy szlak w polskich górach, ma około 496 kilometrów. Biegnie od Ustronia w Beskidzie Śląskim do miejscowości Wołosate w Bieszczadach.

Bieszczady - szlak ze Smereka do Połoniny Wetlińskiej

Ma prawie 13 kilometrów długości. Zaczyna się we wsi Smerek i biegnie przez Przełęcz Orłowicza, Szare Berdo, Osadzki Wierch i Hasiakową Skałę do Chatki Puchatka. Można go przejść w około 5 godzin.

Sudety - Główny Szlak Sudecki im. Mieczysława Orłowicza

Ma 440 kilometrów i prowadzi od Świeradowa-Zdroju do Prudnika. Przebiega między innymi przez: Góry Izerskie i Karkonosze.

Tatry - główne szlaki w Tatrach:

- z Palenicy Białczańskiej przez Dolinę Roztoki do Doliny Pięciu Stawów-9 kilometrów, czas przejścia około 2 godzin
- z Palenicy Białczańskiej nad Morskie Oko-9,3 kilometra, czas przejścia około 2 godzin
- z Morskiego Oka na Rysy-5 kilometrów, czas przejścia niecałe 4 godziny
- z Kasprowego Wierchu na Świnicę-3,5 kilometra, czas przejścia 1 godzina i 40 minut
- Orla Perć-od przełęczy Zawrat do Koziego Wierchu-1,5 kilometra, czas przejścia 2 godziny i 15 minut
- przez Dolinę Strążyską na Giewont-6,7 kilometra, czas przejścia 3 godziny i 15 minut
- z Kopy Kondrackiej na Kasprowy Wierch-4,2 kilometra, czas przejścia około 2 godzin

Znaki informacyjne szlaków

	Początek lub koniec szlaku
	Znak szlaku (szlak prowadzi prosto)
	Szlak skręca
	Szlak skręca
	Strzałka kierunkowa
	Wspólny przebieg dwóch szlaków

	Rozejście dwóch szlaków
	Do wybitnego punktu widokowego
	Do punktu noclegowego
	Do ujęcia wody
	Do interesujacego miejsca
	Uwaga! (niebezpieczeństwo, nagła zmiana lub trudne odnalezienie następnego znaku)

A co zimą?

Zimowe warianty szlaków są najczęściej oznaczane tyczkami, zwłaszcza tam, gdzie nie ma drzew a namalowane znaki kryją się pod śniegiem.

Zimowe oznakowanie szlaków - tyczki

Na szlaku możecie spotkać różne kombinacje powyższych znaków, są one jednak na tyle intuicyjne, ze nie trzeba robić do nich dodatkowych opisów.